Het vrij grote dorp Falmignoul ligt op 8,5 km van Dinant, op 12,5 km van Beauraing en op 2,5 km van Waulsort (langs het bos). Het koestert zich in de vallei aan weerszijden van het riviertje Falmagne, "La Prée" genoemd, en op de westhelling, waar het centrum met de kerk gelegen is. De woningen dateren hoofdzakelijk uit de negentiende eeuw. Hoogte: 200 m aan de laagste trap van de kerk. Oppervlakte: 647 ha.
Deels prinsdom Luik en graafschap Namen (Proosdij van Poilvache); departement Samber en Maas - Arrondissement Dinant, maar kanton van Beauraing – Bisdom Luik tot 1561: Namen.
Oudste vermelding: 1210, "Falemignuele".
Etymologie: verkleinwoord van Falmagne, met achtervoegsel "eola"
Bijnaam: "Falmignoûl(e)", Lès Botroûles (navels), Lès p'titès botroûles, Lès grossès botroûles, Lès Panses di botroûle (de navelbuiken)
Een stukje geschiedenis
Het ravijn van Colèbi in Falmignoul is beroemd om zijn natuurlijke kolkgaten, een heuse geografische bezienswaardigheid, en zijn grotten waar menselijke beenderen uit de neolithische tijd gevonden werden (van minstens 11 individuen). Er is tot nu toe geen enkel bewijs van bewoning in de Romeinse, noch in de Merovingische tijd. Â
Het grondgebied van Falmignoul hing oorspronkelijk af van de parochie Anseremme, die de bisschop van Luik in 817 aan de Sint-Hubertusabdij schonk. Het bleef tot aan het eind van het ancien régime in het bezit van dit klooster.
Opgelet echter, het dorp zoals het er nu uitziet was in die tijd in drie gedeeld en deze opdeling bleef tot in de zestiende eeuw bestaan:
- het grondgebied Falmignoul behoorde toe aan de Sint-Hubertusabdij in het prinsdom Luik;
- het gehucht Mont, ‘Ban du Mont’ genaamd, lag aan de Maas en was omringd door de heerlijkheid van Château-Thierry in het westen en door het dorp Falmignoul. Het hing af van de proosdij Poilvache. Het gehucht lag dus in het graafschap Namen.
- De heerlijkheid van Château-Thierry.Â
Falmignoul werd, samen met Château-Thierry en Ban du Mont, een gemeente tijdens de reorganisatie van het grondgebied door de Revolutie.
Â
Erfgoed
De kerk: het neoclassicistisch gebouw van baksteen en hardsteen dateert van 1842. De kerk met maar één beuk heeft geen welbepaald karakter. De drie altaars zijn het werk van de Delvignes uit Dinant en dateren uit 1873. De kerk is gewijd aan de heilige Nicolaas. Architect Lange restaureerde ze in1892.
Rue des Cretias, 122: Dit huis van gewitte kalkbreukstenen en hardsteen trotseerde blijkbaar heel goed de tand des tijds, want het dateert al van 1770-75. Het is voor die tijd vooral uitzonderlijk omdat het zo groot is, met twee verdiepingen op kelders, zes traveeën, twee ingangen en glaspartijen met neggen en gebogen lijsten, die de rechtlijnige harmonie van het gebouw doorbreken.
Clarenne Hoeve: Aan de rand van het dorp, in het noordwesten, is een grote halfgesloten hoeve te zien. Ze is opgetrokken uit breukstenen van kalk en blauwe hardsteen. De gebouwen, waar vijf jaartallen in staan gegraveerd, zijn bijna allemaal uit de tweede helft van de achttiende eeuw: 1746 voor het woongedeelte, 1738 voor de stallen rechts van het woongedeelte, in het noorden drie stallen uit 1766 en de schuur uit 1771.